Η επόμενη μέρα στην ασφάλιση
10 Ιουλίου 2015
Το δεκαπενθήμερο που "κλείνει" σήμερα, ήταν ομολογουμένως από τις δυσκολότερους περιόδους που έχει βιώσει κάθε έλληνας επαγγελματίας τα τελευταία 40 (!) χρόνια. Η αγορά -και η καθημερινότητα εν γένει- πάγωσε μπροστά στη δίνη των εξελίξεων και το έθνος ολόκληρο έμεινε, σχεδόν στην κυριολεξία, να κοιτάει σαστισμένο τις οθόνες του από το πρωί έως το βράδυ. Όπως όλα δείχνουν η κατάσταση εξομαλύνεται, ωστόσο η...ανακατωσούρα (και η χασούρα) μένουν. Κυρίως, ένα ύπουλο συναίσθημα αβεβαιότητας και ανασφάλειας, ικανό να σαμποτάρει ασφαλιστές και πελάτες εξίσου. Δεν είναι λίγο να απειλούνται απο τη μια μέρα στην άλλη πράγματα που θεωρεί κανείς δεδομένα όπως η πρόσβαση στην περιουσία του, ο μισθός ή η σύνταξή του, η απόκτηση βασικών -και μη- αγαθών διατροφής και υγείας. Πώς λοιπόν μπορεί να κινηθεί κανείς, επαγγελματικά μιλώντας, μετά από αυτό το σοκ και να ξαναπλησιάσει τον κόσμο; Ο γνωστός σε εμάς και από παλαιότερες (1) συνεντεύξεις (2) του Σύμβουλος Επιχειρήσεων Μανούσος Μαροπάκης, δίνει κάποιες κατευθυντήριες οδηγίες για...επανεκκίνηση.
Κάθε κρίση έχει τρία συστατικά, τρεις μεγάλες παραμέτρους. Ποιές είναι αυτές;
Το πρώτο και σημαντικότερο κομμάτι μιας κρίσης, είναι η διαχείριση της αλλαγής. Το να φύγει κανείς από τη «ζώνη» άνεσής του και να κινηθεί σε θολά νερά. Ν’ αλλάξει.Και μάλιστα βίαια, χωρίς να το θέλει.
Κάθε αλλαγή περνά από τα εξής στάδια:
- Αδράνεια
- Άρνηση
- Φόβος
- Αποδοχή
- Δοκιμή
Δεν υπάρχει κανείς που να μην περνά από αυτά τα στάδια όταν βιώνει μια αλλαγή. Αυτό που έχει σημασία είναι πόσο γρήγορα περνά από το ένα στο άλλο για να καταλήξει στην αποδοχή και στη δοκιμή πλεύσης στα νέα ύδατα.
Στο επαγγελματικό περιβάλλον και συγκεκριμένα στην ασφαλιστική αγορά, ο ρόλος τουΜάνατζερ είναι καθοριστικός.
Είναι καθήκον του, πρώτα από όλα να αποδεχθεί τα τρία αρχικά στάδια (αδράνεια, άρνηση, φόβος) τόσο στον ίδιο όσο και στο περιβάλλον του –συνεργάτες και πελάτες- και όσο αυτά συμβαίνουν να βοηθήσει την ομάδα του να πάει παρακάτω.
Τα όπλα του; η εξωστρέφεια και η επικοινωνία.
Να είναι παρών, να ακούει, να δίνει κατευθύνσεις. Να παρέχει έγκυρη και έγκαιρη πληροφόρηση.
Ένας από τους ηγέτες που έχουν γράψει ιστορία, ο βρετανός πολιτικός Ουίνστον Τσώρτσιλ, στην καρδιά του β’ παγκοσμίου πολέμου και ενώ το Λονδίνο υπέμενε τους συνεχείς βομβαρδισμούς των Ναζί, περιπλανιόταν στους δρόμους της πόλης για τέσσερις ολόκληρες ώρες, κάθε μέρα.
Ο λόγος ήταν απλός: ήθελε ο λαός του να τον βλέπει όσο τον δυνατόν περισσότερο. Να τον αισθάνεται κοντά του στην μεγάλη μάχη που έδινε η χώρα.
Το ίδιο έκανε και ο θρυλικός δήμαρχος της Νέας Υόρκης Ρούντι Τζουλιάνι, στην τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου. Παρόν κάθε μέρα στο πλάι των απλών πολιτών, μερικές φορές έμοιαζε να είναι ταυτόχρονα σε τρία σημεία: στα περιπολικά της αστυνομίας, στους διαδρόμους των νοσοκομείων, στα συντρίμμια των κτηρίων, ψάχνωντας για επιζώντες μαζί με την πυροσβεστική.
Η κρίση δεν συνοδεύεται από έντονο στρες;
Το υψηλό στρες είναι στην ουσία, μια μαθηματική πράξη, που εξαρτάται από δύο στοιχεία: τον βαθμό ευαισθησίας από τη μια και την (πρακτική) δύναμη που έχει ο καθένας να ανταπεξέλθει στα νέα δεδομένα: Μεγάλη ευαισθησία συν μειωμένη δύναμη, ισούται με μεγάλο στρες.
Αν κάποιος φιλτράρει πολύ έντονα τα όσα συμβαίνουν και έχει λίγη δύναμη να ανταπεξέλθει πρακτικά, για παράδειγμα δεν έχει χρήματα, γνωριμίες ή άλλες εναλλακτικές, τότε οι ουρές στα ΑΤΜ, ή η απώλεια ποσού της σύνταξης δημιουργούν πολύ μεγάλο στρες.
Και πάλι, ο βαθμός ευαισθησίας μειώνεται με την εξωστρέφεια και την επικοινωνία που υπάρχει στο χώρο εργασίας.
Ο Μάνατζερ μπορεί να αποτελέσει καταλύτη για τη νέα εποχή, μετατρέποντας στην κυριολεξία την κρίση σε ευκαιρία, και για τον Διαμεσολαβητή και για τον πελάτη της ασφαλιστικής εταιρείας, στον οποίο η νέα πραγματικότητα παρουσιάζει κάποιες ανάγκες πιο επιτακτικές από ποτέ:
Ασφάλιση ζωής, νοσοκομειακή περίθαλψη, ασφάλιση σπιτιού σε περίοδο που όπως όλα δείχνουν, τα περισσότερα σπίτια περιέχουν αποθηκευμένα μετρητά.
Μάλιστα, σε περίοδο όπου το τραπεζικό σύστημα παύει να είναι ο ασφαλέστερος εγγυητής,άλλες μορφές αποταμίευσης, όπως τα αμοιβαία ή τα ομόλογα, μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν, τραβούν επάνω τους το φως του προβολέα – ευκαιρία για τον Σύμβουλο να δώσει τα φώτα του προς κάθε ενδιαφερόμενο.
Ποιές είναι οι προτεραιότητες σε περίοδο κρίσεως;
Αξίες όπως η αυτοπραγμάτωση, η κοινωνική καταξίωση, στόχοι όπως η κοινωνικοποίηση ή η κοινωνικότητα περνούν όπως είναι φυσικό σε δεύτερη μοίρα - προτεραιότητα είναι η απλή επιβίωση.
Πρόκειται για τα πρώτα δύο σκαλοπάτια στη βάση της γνωστής Πυραμίδας ιεράρχησης των ανθρώπινων αναγκών του Maslow. Ο κόσμος σε αυτό το στάδιο ενδιαφέρεται να εξασφαλίσει τα βασικά, δηλαδή φαγητό, στέγη και ασφάλεια.
Και εδώ ο ασφαλιστής έχει πεδίο δόξης λαμπρό. Διότι είναι σε θέση να προσφέρει το αίσθημα της ασφάλειας, και μέσα από τα προϊόντα του και μέσα από την παρουσία του, για τον πελάτη και την οικογένειά του.
Αρκεί να έχει και την κατάλληλη υποστήριξη από τον μάνατζερ του: εμψύχωση, ενημέρωση και κατεύθυνση, δηλαδή κατάλληλες λύσεις ή προϊόντα.
Ο ασφαλιστικός χώρος κινήθηκε υποδειγματικά τη δύσκολη εβδομάδα που πέρασε, με σωστά αντανακλαστικά και αποτελεσματικότητα.
Αυτή τη λειτουργία πρέπει να την κεφαλαιοποιήσει.
Οι κρίσεις, είναι σαν τις ξαφνικές μπόρες μεσοπέλαγα. Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί την ισχύ του ανέμου, ούτε να του αλλάξει κατεύθυνση.
Μπορεί όμως να κατευθύνει το καράβι του προς τα εκεί που θα αποφασίσει. Προς το δικό του λιμάνι.
H επιλογή είναι δική του.
Η συντακτική ομάδα του Underwriter επεξεργάζεται καθημερινά τα δεδομένα της ασφαλιστικής βιομηχανίας και τα παρουσιάζει με τον χαρακτηριστικό της τρόπο: Πρακτικά, Περιεκτικά και επί της Ουσίας.
Underwriter.gr - Το δεξί χέρι του ασφαλιστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου